Teoria niezawodności odgrywa we współczesnej technice podstawową rolę. Przyjmuje się, że funkcją, która najlepiej odzwierciedla zmiany niezawodności dowolnego elementu, jest funkcja intensywności uszkodzeń. Z jej przebiegu można wyciągnąć wiele wniosków natury teoretycznej i praktycznej, które umożliwią producentowi lub użytkownikowi danego wyrobu/obiektu podejmowanie ważnych decyzji, np. ustalenie okresów starzenia wstępnego, ustalenie wielkości i asortymentu części zamiennych, planowanie optymalnej pracy serwisu technicznego czy służb remontowych, ustalenie optymalnych okresów profilaktycznych wymian elementów i zespołów czy ustalenie optymalnych okresów eksploatacji obiektów. Praca prezentuje kompleksowo funkcje intensywności uszkodzeń (liniową i nieliniową zależność uszkodzeń od czasu), na podstawie których określa analityczne wzory na inne charakterystyki niezawodnościowe (funkcje niezawodności oraz średni czas bezawaryjnej pracy).